poniedziałek - sobota 8:00 - 9:00 i 17:00 - 18:00.

W wakacje i ferie zimowe: codziennie 8.00 - 9.00. Dodatkowo ferie zimowe w sobotę godz. 16.00 - 16.40. Gdy w godzinach pracy kancelarii jest nabożeństwo w kościele, kancelaria jest nieczynna.  październiku kancelaria czynna po różańcu od 18.00 do 19.00.

Gdy kancelaria jest nieczynna kontakt w sprawach pilnych:   
Proboszcz: 793 863 109;
Ks. Tomasz Kąkol: 661 460 225;
Ks.Łukasz Łukasiewicz: 724 310 895

Początek

Parafialny kronikarz nazwę wsi Łukowa wywodzi od łacińskiego słowa „Lucus”, co według jego wyjaśnienia miało oznaczać bór ciemny. Początek parafii Łukowa zdaje się sięgać połowy XIV w., czasów króla Kazimierza Wielkiego lub Ludwika Węgierskiego. Na terenach niezamieszkałych, lub wyludnionych przez najazdy Tatarów, osadzano ludność i organizowano parafie. Z pożarów i zniszczeń wojennych ocalał dokument z r. 1466, który mówi, że do kościoła w Łukowej należało beneficjum od starożytnych czasów. Czas powstania parafii - mógł być datowany na rok 1375. W pierwszej połowie XVI w. przez Łukową wiódł szlak handlowy. W królewskiej komorze celnej pobierano od „furmanów jadących ku Szczebrzeszynowi i Turobinu, jako też od przesłów z Drohobyczy sól wiozących”.

Pierwsze historyczne wzmianki o kościele w Łukowej pochodzą z 1466 roku. Natomiast najstarsze urzędowe źródła o Łukowej pochodzą z lat 1508 -1515. W 1578 roku Jan Kochanowski pisze w Zamchu pieśń „Dryas Zamechska” na cześć króla Stefana Batorego, w której jest mowa o założeniu parafii. Obejmowała ona wówczas później powstałe parafie: Zamch, Obszę i częściowo Księżpol. W roku 1588 król Zygmunt III podarował Kanclerzowi Janowi Zamojskiemu starostwa Krzeszowskie i Zamechskie na własność;  Łukowa została włączona do Ordynacji Zamojskiej.

W 1594 została utworzona Akademia Zamojska - personalnie i związana gospodarczo z parafią Łukowa. W 1615 roku Ks. Biskup Walerian Lubieniecki konsekrował stary drewniany kościół. W 1677 zbudowano nowy drewniany kościół. W 1716 Bp J.Bokum z Przemyśla pozwolił zbudować kaplicę publiczną w Chmielku pod wezwaniem św. Jana Kantego. Do rozbiorów Polski Łukowa należała do Diecezji Przemyskiej, od 1800 do Diecezji Lubelskiej. Teren parafii łukowskiej zamieszkiwali katolicy obrządku unickiego, około 2000. W latach czterdziestych XIXw. zlikwidowano unię w Babicach , a w latach siedemdziesiątych w Chmielku.

Z losami parafii splatały się również pewne wydarzenia z historii Polski. Tutaj 16 kwietnia 1863 roku oddział powstańczy gen. M. Lelewela - Borelowskiego stoczył bitwę z wojskami rosyjskimi. Do dzisiaj na cmentarzu istnieje zbiorowa mogiła powstańców. Pierwsze dwie świątynie w Łukowej były drewniane, jednak uległy spaleniu lub zniszczeniu. O spaleniu można wnioskować z opalonych obrazów zachowanych w obecnym kościele parafialnym. W roku 1880 zbudowano obecny kościół murowany.

Starcia wojenne na terenie parafii

W kronice parafialnej czytamy, że podczas potopu Szwedzkiego, został spalony drewniany kościół. Po wojnie szwedzkiej pobudowano nowy, także drewniany. Czytamy również, że 16 kwietnia 1863 roku oddział „Lelewela” – pułkownika Marcina Borelowskiego stoczył walkę z trzykrotnie liczniejszym  wojskiem rosyjskim w lesie zwanym Kobylówko lub Kobylanką. Kilku poległych powstańców zostało pogrzebanych na cmentarzu parafialnym w Łukowej, gdzie mieszkańcy gminy ufundowali im pomnik w 75 rocznicę bitwy.

Podczas I wojny światowej latem 1915 roku na Łukowskich polach rozegrała się straszliwa bitwa pomiędzy ustępującymi do puszczy Solskiej wojskami rosyjskimi a następującymi od południa Austryjakami. Podczas tych walk spłonęła środkowa część wsi. Na skraju lasu zwanego sośniną zostało pogrzebanych tysiące poległych – cmentarz wojenny istnieje do dziś. II wojna światowa do Łukowej dotarła w dniu 13 września 1939 roku w postaci zmotoryzowaniej kolumny wroga. Kolumna nie odważyła się wejść do Puszczy Solskiej. Obawy Niemców były uzasadnione. Nocą z 13 na 14  września jeden z siedmiu oddziałów Armi Kraków okopał się na skraju lasu wzdłuż wioski Podsośnina. Rankiem rozpętało się prawdziwe piekło. Tego dnia ciągnęła starym szlakiem z Tarnogrodu do Józefowa kolumna wojsk niemieckich. Zamaskowani Polacy przypuścili wroga na całej szerokości swoich okopów i uderzyli z całym impetem. Zaskoczeni  Niemcy ponieśli od razu duże straty w sprzęcie i poległych żołnierzach.  Kronikarz parafialny tak opisuje:

„Następnego dnia przyszło do walki w Podsośninie i Osuchach. W czasie walk trwających trzy dni ludność męska wraz z proboszczem wojska niemieckie zamknęły w kościele, a pod drzewami wokół kościoła umieściły 10 dział z których strzelano do wojsk polskich znajdujących się w lesie za Osuchami. W czasie walk zginęło 18 osób ludności cywilnej”.

Na cmentarzu parafialnym znajduje się kwatera żołnierzy armii Kraków, którzy zginęli w czasie tej bitwy. Na terenie parafii w miejscowości Szarajówka znajduje się pomnik poświęcony spalonym przez okupanta w czasie wojny mieszkańcom tej wsi . Zginęli spaleni wraz z dziećmi.

Początek lipca 1943 to bardzo tragiczny czas dla parafii Łukowa pacyfikacja i wywiezienie ludności do obozów. Czerwiec 1944 to walki partyzantów z  Niemcami pod Osuchami. W Osuchach znajduje się największy cmentarz partyzancki, na którym są pochowane ciała partyzantów (ponad 300), którzy zginęli podczas największej bitwy partyzanckiej w Puszczy Solskiej. Co roku w ostatnią niedzielę czerwca odbywają  się ogólnopolskie uroczystości religijno – patriotyczne.